top of page

De Quarantaineblues

Ergens in China 🇨🇳 ontsproot er iets. Wuhan. Ik heb ooit een cymbal gehad van het merk Wuhan. Een china type bekken. Hoe grappig is dat. Maar aan de situatie waarin we zitten is niet veel grappigs te bedenken. Hoewel humor juist ook nu iets heel moois is. Humor verzet, het verzet de zinnen. Humor legt bloot, het stelt aan de kaak. Het ontspant, verbindt, net als muziek. Een grap kan op elk moment, ja op elk moment. Zelfs op het allerlaatste moment. Wat mij betreft liggen we met zijn allen, ik ook, op mijn begrafenis (of crematie, ben ik nog niet uit), in een gigantische deuk. Lachen om mijn ellende is het dan niet meer, want in de staat waarin ik dan verkeer is er weinig ellende te ervaren. Maar wel lachen om mij. En om elkaar. En om ons als mensen, als wezens die hier op deze aardkloot maar wat aan het rommelen zijn. Want waar komt het leven nu op neer: ah ik ben geboren, ah school, ah werk, ah pensioen, ah oud worden, ah wat een mooie kist, klaar. We zijn hier maar even en dan niet meer. Dat is toch om je te bescheuren?

35 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Dat hebben we ook weer overleefd

Een Neanderthaler zou met zijn lunchpakketje van dadels op schoot boven op de Mammoet die hij zojuist met zijn vuurstenen speer succesvol zijn laatste adem heeft laten uitblazen kunnen hebben gedacht:

Brei er maar geen eind aan

De rijscholenbranche lijkt soms een parallel universum. Bijvoorbeeld als het om lesprijzen gaat: deze liggen vaak nog op een niveau dat niet past in deze tijd en bij de geleverde dienst. Tenminste, al

Perceptieknal!

Beng! Ik heb mijn rijbewijs behaald! Yes! Nu lekker zelf naar de Mac en Mysteryland rijden! Burgertje en pilletje er in en weer terug! Uit deze vreugdespreukjes zou je kunnen afleiden hoe de gemiddeld

bottom of page